Καρκίνος: Ποιήματα στο ύφος της Κατερίνας Γώγου- Sean Bonney, μετάφραση, απόσπασμα

Πηγαίνεις σε ένα αρκετά καλό πανεπιστήμιο.Είσαι μεσαία τάξη.
Μαθαίνεις διάφορες γλώσσες
κάνα δυο διαλέκτους, τουλάχιστον ένα ειδικό λεξιλόγιο.
Λίγο μετά απ' αυτό διασχίζεις δύο οροσειρές
διασχίζεις μια χούφτα ωκεανούς και πεθαίνεις δις
Κάθε μέρα μεταξύ 7 και 3 ο χρόνος σταματά
Στέκεσαι στην πλατφόρμα του μετρό, πουλάς λευκό και μαύρο
Σε παγιδευμένα πράματα. 'Ανθρώπους'.
Μοιάζουν 'κανονικοί'. Με τίποτα αυτό που θα περίμενες.
Παίρνεις τη θέση τους μέσα στις αμέτρητες αστυνομικές κάμερες
στο κέντρο των ζωών τους, το ναυάγιο
Της δικής σου Αδιανόητης πόλης. Αν δεν δουλέψεις σε τρώνε
Όλα όσα έχουμε
το θρυψαλιασμένο παρελθόν Θαμμένο κάτω από αυτό το οστό
Η παιδαγωγική της αλκοόλης καταστρέφει την Ένταση
που η Αστυνομία αποκαλεί μουσική. Το περνάμε ανάμεσα μας
Ένα υποκατάστατο για τη γλώσσα.
Σειρήνες παντού.***

[η μετάφραση ολόκληρου του σπονδυλωτού ποιήματος είναι σε εξέλιξη, προς το παρόν πάρτε ένα απόσπασμα] [πηγή: https://godsoftheplague.tumblr.com/post/178099584098/from-cancer-poems-after-katerina-gogou ]

[ ***Κατερίνα Γώγου "Μένουν αιώνες έτσι"]