τσόφλι

στο δρόμο είχα μπροστά μου ένα βανάκι που γραφε σε Times New Roman γραμματοσειρά, μύδια- οστρακοειδή. δεδομένου τ' ότι τα μύδια ανήκουν στις λίγες γεύσεις που ποτέ δεν κατάφερα να ακολουθήσει η γλώσσα μου, το στομάχι μου σφίχτηκε λίγο παραπάνω απ' ότι τις τελευταίες μέρες

το βιβλίο που ξεφύλλιζα ένα καλοκαίρι στο γυμνάσιο. αυτός που ήθελε να ράψει όλα τα δέρματα σ' ένα σώμα, να αποκτήσει την πιο θελκτική οσμή και το πλήθος τον έλιωσε- σκέφτηκα, αν είχες στερηθεί πέρα της μυρωδιάς της γεύσης και της υφής, τότε το σώμα σου θα ήταν μια διαρκής απεργία των αισθήσεων. ένα σώμα χωρίς τις ιδιότητές του. έγκλιση τόνου. η ώρα πήγε τρεις- σκέφτομαι το ταβερνάκι δίπλα στη θάλασσα και τα μύδια που τραντάζονται ρυθμικά κάτω απ' το κύμα, κροταλίζουν έναν ήχο που δεν μπορώ να βάλω σε λέξεις. η κυρία αφήνει μπροστά μας δεκάδες μύδια τηγανητά. δέχομαι οδηγίες για το πώς να τους ρίξω λεμόνι. το λεμόνι όλα τα φτιάχνει γιατί είναι οξύ. το ίδιο έκανα και με την ορθογραφία των αρχαίων: παντού οξείες, μην έχουμε μπερδέματα

4μακρό

0προ

5βραχέως

-περισπάται το μύδι μέσα στο στόμα μου, τα δόντια μου προσπαθούν να το φέρουν βόλτα και όλοι περιμένουν να πω πως ανακαλώ όλα όσα έχω πει, να ζητήσω συγγνώμη απ' τα πολυαγαπημένα μαλάκια και τους πρεσβευτές τους μα εγώ στα εννιά μου χρόνια ξέρω πολύ καλύτερα απ' ό,τι θα πρεπε πως κάποιες γεύσεις δεν ξεπλένονται, ό,τι κι αν κάνεις δεν μπορείς να με πείσεις ότι είναι ωραίο, ό,τι κι αν πεις δεν μπορείς να με πείσεις πως είναι αληθινό γιατί οι αισθήσεις μου όπως απλόχερα μου δόθηκες εσύ έτσι μ' αυτές με προίκισε η φύση και όπως μπορώ

πορεύομαι

φανάρι κόκκινο, το φορτηγάκι απομακρύνεται στον ορίζοντα- κατ