πιεση

διδάσκει ποίηση- ανά δύο μαθήματα προσπαθεί να εξηγήσει πώς οι άνθρωποι πεθαίνουν κι η φύση αναγεννάται, πόσο εντείνεται η τραγικότητα της θυσίας από την άγρια άνθιση της άνοιξης- τότε είναι που εύχεται να διδάξει άλλα ποιήματα
απ' αυτά που κάνουν τα παιδιά να κλαίνε ή να ανοίγουν μετά από χρόνια το βιβλίο για να ψάξουν να βρουν πώς πήγαιναν στη σειρά εκείνες οι λέξεις και γιατί δεν τις έχουν ξεχάσει ακόμα

μερικές φορές τολμά να διδάσκει κολλάζ - βάζει μέσα στίχους από τραγούδια, άλλες κομμάτια από μονολόγους σε ταινίες
την τελευταία φορά είχε βάλει ανάμεσα και κάτι δικούς της, όπως όταν πέφτει από λάθος φιστίκι στη σακούλα με τα ζαχαρωτά

μετά από μέρες ρώτησε ποιο της άρεσε. είπε η Κόκκινη.


Αρκετά με το χιπ χοπ του δρόμου. Εγώ είμαι το χιπ χοπ του τρόμου, *


εγώ δε σ' αρέσω άρα, είπε. 
όχι δεν το είπε, το σκέφτηκε μόνο. αν το έκανε θα προδιδόταν/ αυτό θα ήταν αντικειμενικοποίηση της υποκειμενικής πρόσληψης/ αυτό θα ήταν παράνοια -τι σ' έπιασε και έδωσες στο παιδί τα δικά σου, το 'χεις χάσει τελείως; είσαι εδώ για να διδάσκεις- όχι για να διαβάζεις στίχους- ακόμα κι αν στίχους διδάσκεις

άσε που δεν ξέρεις να κόβεις λέξεις -μόνο ράβεις σε ένα επιδέξιο μοντάζ ενός ασυνεχόυς μονοπλάνου τους παρανοϊκούς σου συνειρμούς ( τι λες; )

αυτό είναι μωρή η Τεχνολογία της ανάγνωσης που τους τα'χεις ζαλίσει προσπαθώντας να εξηγήσεις πώς κράτησε στη ζωή τόσα χρόνια έπη και απλές ιστορίες ο ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος
τώρα όμως δεν χρειάζεται η μνήμη
αρκεί ένα κλικ για να θυμηθείς αυτό που είχες ξεχάσει
τώρα είμαστε όλοι ανεπιτυχώς κατενεμημένα ψηφία σε url που επικολλούνται μεθυσμένα μεσάνυχτα
ας είμαστε


*https://www.youtube.com/watch?v=lJN6LQSIkJ0