Ερωτικό Ποίημα με Απολογίες για την Εμφάνισή μου - Ana Limón, μετάφραση

Μερικές φορές νομίζω, ότι λαμβάνεις τον χειρότερό μου
εαυτό. Τις πολυαγαπημένες μου ξεχειλωμένες κυπαρισσί
φόρμες, τις ατέλειωτες μέρες χωρίς σουτιέν, μαλλιά
μπλεγμένα και αχτένιστα, ένα κεφάλι γεμάτο σκιές
με τις διαολεμένες σκέψεις μου να διεξάγουν αγώνες
χορού μες στο μυαλό μου. Θα μου άρεσε αυτό να σημαίνει
πως σ' αγαπώ, το λεκιασμένο λευκό βαμβακερό μπλουζάκι,
τα δάκρυα, τα κελύφη από φιστίκια, το χάος από πορτοκαλιού
φλούδες πάνω στο γραφείο μου, αλλά είναι κάτι άλλο.
Κινούμαι σ' αυτό το σπίτι μαζί σου, με τον τρόπο που κινούμαι
στο μυαλό μου, ελεύθερη απ' τα δεσμά της ομορφιάς.
Φέρομαι όπως θα φερόμουν μες στο ψηλό γρασίδι, περισσότερο φέρνω σε ζώο
παρά σε οτιδήποτε άλλο. Είμαι λάθος, είναι που σ' αγαπώ,
αλλά πιο πολύ είναι που όταν μου απαντάς πως κι εσύ, σβηστά
φώτα, ένα κρύο αεράκι στις κουρτίνες, και ίσως
για πρώτη φορά στη ζωή μου, το πιστεύω.