δύο επσιλον

αν το παρομοίαζε θα προτιμούσε να μιλήσει για test-drive. αλλά δε θα το κάνει. φαντάζεται την τεράστια μεταλλική κούκλα να τινάζεται δυνατά να προσκρούει με ε κ α τ ο ν π ε ν η ν τ α χιλιόμετρα την ώρα πάνω στον τοίχο, να σηκώνεται να βγαίνει έξω από τη θέση του οδηγού με τον λαιμό της να στηρίζεται σε ένα και μόνο καλώδιο και κοιτώντας τον τοίχο στα μάτια να λέει [ακόμα- μετά από τόσα] αρσενικό θηλυκό ουδέτερο, σ' όλα τα γένη δοκιμές ακροβατώντας σε πόρτες ενδιάμεσες, παράμεσες, δείκτης -επιτυχίας ή και αποτυχίας- που και που φτιάχνω λίστες απ’ τους ανθρώπους που πήδηξες που φίλησες που άγγιξες σε πάρτυ μεθυσμένος. μετά σε κοιτάω στον καθρέφτη σου λέω να ηρεμήσεις γιατί ξέρω πως όταν έχω περίοδο αναστατώνεσαι πιο πολύ απ’ ότι συνήθως. λες ΓΡΑΨΕ ΤΑ ΚΑΤΩ σε κοιτάω και λέω πως θυμάμαι αυτόν κι εκείνον και πιθανώς κανέναν χωρίς τις σημειώσεις- . γελάς λες εσύ τα έχεις καταφέρει ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, κλωτσάω το καλαθάκι όπου πετάω ό,τι δε μου κάνει. σε ξυπνάω, σε φιλάω, σε ταΐζω. πού είσαι όταν σε χρειάζομαι; σε εκείνο τον τόπο που γεννιέσαι και δύεις, σου διπλώνουν την ύπαρξη, ανάπτυγμα γίνεται η παιδική ηλικία σαν χορός στα τρία

σε πλένω σε ξυπνάω σε κοιμίζω. τα χέρια μου έχουν γεμίσει μικρές τριχούλες ξανθιές και η μέση μου πονάει πολύ. το ίδιο κι οι γάμπες μου που τρέμουν πια όταν περπατώ την ελάχιστα μεγαλύτερη απόσταση από το ψυγείο στο κρεβάτι ή στο μπάνιο. θυμάσαι όταν στην πέμπτη δημοτικού μας κορόιδευαν: τουαλέτα, όχι μπάνιο. πονάνε τα χείλη μου απ' το πόσο τα σφάλιζα κλειστά. εσύ όμως έχεις μια γλώσσα ροδάνι. όταν βρίσκεις την έξοδο ψηλαφώντας βράδυ, καταδικάζεις γνωστούς και αγνώστους. μετά μ' αφήνεις να σφουγγαρίζω τα γάλατα από την πόρτα του ψυγείου, να σβήνω τα μηνύματα στα κινητά και ακίνητά μας περιουσιακά στοιχεία. 

αν ήταν να έχω δίδυμο αδερφό, θα προτιμούσα να μην τον έχω φάει στη γέννα. Κρόνος δεν ήταν ο πατέρας σου αλλά εγώ, σαν πέτρα σε κουβαλώ στην καρδιά/ στο στομάχι/ στο στήθος όγκος που όσο κι αν σκάβω με τα νύχια δεν μπορώ να αφαιρέσω 

μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος