[...] Ανάμεσα στους εξέχοντες θεωρητικούς των "εικονικών σωμάτων"*, η N.Katherine Hayles** έχει περιγράψει με τον πιο πειστικό τρόπο την φαινομενολογία του κυβερνοχώρου και τον αντίκτυπο του στο "μετα-ανθρώπινο" υποκείμενο: "Το μετα-ανθρώπινο υπαινίσσεται μια ζεύξη τόσο έντονη και πολυεπίπεδη που δεν είναι πια δυνατό να γίνει μια λογική διάκριση ανάμεσα στον βιολογικό οργανισμό και στο δίκτυο πληροφοριών με το οποίο εμπλέκεται". Βλέπει τη δέσμευσή μας στον εικονικό κόσμο σαν εξωτερίκευση της αναγκαιότητας "να ράψουμε μαζί τα αναλογικά υποκείμενα- που ακόμα είμαστε, όσο κινούμαστε στους τρισδιάστατους χώρους εντός των οποίων οι βιολογικοί μας πρόγονοι εξελίχθηκαν- με τα ψηφιακά υποκείμενα στα οποία τρεπόμαστε ενώ αλληλοεπιδρούμε μέσω εικονικών τόπων και ψηφιακών τεχνολογιών". Στη διαδικασία αυτή "εγγράφουμε τους εαυτούς μας ως ηθοποιούς στα διανεμημένα γνωσιακά περιβάλλοντα" και κατ' επέκταση αναπτύσσουμε μια "υβριδική οντότητα". Τέτοιες αναπτύξεις της "εξελισσόμενης μετάβασης από τον παραδοσιακό φιλελεύθερο εαυτό στο σύγχρονο μετα-ανθρώπινο υποκείμενο" δημιουργούν το φαινόμενο της "υπολογιστικοποίησης" του ατόμου και της αποϋλοποίησης του σώματος: μια διαδικασία κατά την οποία οραματιζόμαστε ένα ζωντανό υποκείμενο σε συνθήκες μη-βιολογικής συμβίωσης με το εικονικό βασίλειο.
* μεταφράζω εικονικά σώματα με άξονα πως η φράση virtual reality μεταφράζεται "εικονική πραγματικότητα". ίσως η πιο ελεύθερη ("άπιστη") μετάφραση ως ψηφιακά σώματα να έδινε περισσότερο χαρακτήρα στη μετάφραση απ' όσο θέλουμε σε αυτή τη φάση. (Επίσης υπάρχει η διάκριση εικονικού / ψηφιακού μέσα στο κείμενο οπότε ίσως να δημιουργούσε πολύ περισσότερα προβλήματα απ' όσα θα πρεπε.)
*** ολόκληρο το αγγλικό κείμενο στο jstor : https://www.jstor.org/stable/pdf/23242139.pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου