σκόνες

Η ζωή μου σαν ταινία του ρόι άντερσον (με μικρές πινελιές πολ τόμας άντερσον σαν λάχει)

Σε καμία περίπτωση δεν είμαι πτηνό, αν και μια φορά κάτι οργισμένα περιστέρια άνοιξαν ένα οικείο μου σπίτι κι απ' όλα τα πράματα ιδιαιτέρως έχεσαν κάτι που'χα φτιάξει- το ευτυχές είναι πως δεν ήταν βρώσιμο εξ' αρχής. Αυτά που φτιάχνω τα σκαλνάνε περιστέρια. Πτηνά του ίντερνετ και ποντίκια υπολογιστών. Με προβληματίζουν τα όσα γράφεις, θα ήθελα να μπορώ να γράφω έτσι κι εγώ. Δεν είπε ποτέ και απλά ανάρτησε όλες μου τις λέξεις για δικές της. Λένε η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της, μα εγώ κυρίως εστιάζω στις ατέλειωτες ουρές των δραματικών σχολών και των εκδοτικών οίκων. Τον τελευταίο χρόνο μου συνέβησαν τα δυο πιο περίεργα πράματα- μου ζήτησαν να με μεταφράσουν - να με μεταφράσω και να μεταφράσω (α αυτά είναι τρία, έπσιλον) μα η φιλοδοξία στον βωμό της τέχνης είναι κάτι που δεν έχω- για αυτό πιθανότατα δεν έχω και τέχνη. Ίσως θα μου άρεσε να γίνομαι τραγούδι απ' αυτά που απολαμβάνω ν'ακούω. Ίσως θα μου άρεσε να ήμουν σπίτι, απ' αυτά που δε μ' αρέσει να βγαίνω. Μα να γράφω τ' όνομά μου σε τοίχους και στίχους- όχι

Σίγουρα προτιμώ το δικό σου. Και ελπίζω να είσαι καλά, να ακολουθείς τις οδηγίες της άσκησης, να τους κοιτάς στα μάτια ενώ περιστρέφεσαι ανάμεσά τους. Αυτοί με τις πράσινες στολές και τα μαύρα στίγματα στο πρόσωπο που περιμένουν να μας χαϊδέψουν με το βλέμμα τους στις πρώτες μας βουτιές. Αυτοί που μας φυλάνε απ' τις ασθένειες και από τις λάθος λέξεις που κοντεύουνε να γίνουν οι σωστές

Την προηγούμενη βδομάδα πάλι μ' έπιασα να σκέφτομαι πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη φρίκη απ' το να συνηθίζεις τη φρίκη και αυτό το 'χει πει σίγουρα κάποιος, αλλά αυτό που έχω να προσθέσω είναι ότι δεν έχεις ιδέα πόσες φορές συνηθίζουμε να μισούμε τόσο κάτι που σχεδόν δεν κάνουμε τίποτα γι' αυτό. Ούτε δάκρυ. Κι αυτά στα λέει ένας άνθρωπος που σαν κάθε ρόλο του σε ταινία του ρόι άντερσον έχει αγκαλιάσει την μονοτονία ύφους σαν να 'ναι η αγαπημένη του γάτα- μα θα θελα όπως γυρνάει περιστροφικά να δαγκώσει την ουρά της να τραπεί σε χρονοστρόβιλο, να μας ρουφήξει όλους, να οδηγηθούμε στην ανυπαρξία ατόφιοι.