κοινότοπα

στα στενά δίπλα στους κάδους και τις γάτες στέκονται ξηλωμένα ράφια και φωνάζουν πως ήρθε αυτή η εποχή του χρόνου που μαραίνονται ντουλάπια κι ανθίζουν ενοικιαστήρια

ας είναι

αυτή η πόλη που μόνο στάση θυμίζει και σχεδόν ποτέ δεν ακούς άνθρωπο να λέει πως θέλει να μείνει εδώ στην ζωή του την υπόλοιπη_____ ωστόσο πόλη μεγάλη γιατί, όλοι - όλοι έρχονται με κάποιον απροσδιόριστο τρόπο απλώνουν τα ρούχα τους διαλέγουν τι θα βγάλουν: άνθρωποι που δεν οδηγούν αυτοκίνητα σ' αυτούς τους δρόμους και δεν προβλέπεται να γνωρίσουν ποτέ τη διαδρομή απ' το σπίτι μου στη δουλειά σου με δυόμιση km/h [ επείγοντα ] μα είμαστε κι Εμείς που δεν φυσιόμαστε, που σαν σάπια φρούτα έχουμε σταθεί κάτω απ' το δέντρο και λιώνουμε, κι απλά στεκόμαστε στην άκρη και κοιτάμε: Εμείς δεν γερνάμε με τον ίδιο ρυθμό- Εμείς πάντα έχουμε κάτι να πούμε στην ερώτηση [ακόμα] και έπειτα βρίσκουμε έναν τρόπο να αλλάξουμε συζήτηση και να παρκάρουμε τους νέους ενοίκους σε καινούρια στενά (νοικιασμένοι νοικιάρηδες) 

τα ακίνητα αυτής της πόλης Εμείς (το ξέρεις) και όλα όσα έχουμε πει πως μια μέρα θα κάνουμε. κι αν σε φοβίζει το συν μπροστά στη λέξη που δηλώνει την κοιτίδα του λεγόμενου κράτους, θέλω να θυμάσαι όταν με βρίσκεις στο χάρτη ότι όλες οι πόλεις μικρές ή μεγάλες θα ναι πάντα πρωτεύουσες όσο τα σώματά μας βγάζουν ρίζες μες στην άσφαλτο ενώ οι αποχετεύσεις τους πλημμυρίζουν ούρα με αναλύσεις δυστοπικές- ιοί ουσίες και τεστ εγκυμοσύνης άβγαλτα: κοιτάμε το χαρτί πάνω στον στύλο

πάνω το ενοικιαστήριο

κάτω η αγγελία μου

σ' αυτή την χώρα με μπετά και σώματα που διαρκώς λιάζονται

θες δε θες, στο τέλος ξεπουλιέσαι









[υ.γ. τόσα χρόνια δεν έχω δει ζωντανό απ' το παράθυρο, με το που ήρθε το γατί, ένα πουλί του κελαηδάει απ' την απλώστρα

κι ανάμεσά τους μόνο σήτα





]