η πόλη κολλάει στο δέρμα μου
αναισθησία τόσο πηχτή
που παίρνει ώρες να ξεβγαλθεί
αφήνω τη βροχή να με τρίψει
προτού ο εραστής ανοίξει την πόρτα
ελπίζω πως δεν μπορεί να τη μυρίσει πάνω μου
δεν μπορώ να θυμηθώ τι έγινε σήμερα
είναι όλα υγρά και καπνός μες στα χέρια μου
ιστορίες γλιστρούν σιωπηλά απ' τα δάκτυλά μου
ο εραστής ξεφλουδίζει υγρά ρούχα
καλτσόν και σκουλαρίκια μπαίνουν στην άκρη
μα δεν μπορώ να ξανανιώσω ποτέ γυμνή
η πόλη κολλάει στο δέρμα μου
αναισθησία τόσο πηχτή
που παίρνει ώρες να ξεβγαλθεί
(These Fine Lines : Poems of Restraint and Abandon)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου