h₃órbʰos**

ο μύθος του σπηλαίου εφαρμόζεται σε όλα όσα χωράω στις τσέπες μου: τα σηκώνω μπροστά στη λάμπα, η σκιά τους πέφτει απέναντι σου στον τοίχο, με αποτέλεσμα να μπορείς κι εσύ να τα βλέπεις

<δεσμώτη>

-όχι εσύ Προμηθέα, όχι-

όπως τον αυχένα σου ανιχνεύει το μάτι μου και προσεκτικά σκαλίζουν τ' ακροδάκτυλά μου, ακριβώς όπως την άμμο με την πλαστική τσουγκράνα χάραττα στα δύο μου χρόνια πιστεύοντας πως η θάλασσα δεν θα κάνει άμπωτη ποτέ/ ποτέ δεν πνίγηκε μέσα της στ' αλήθεια κανείς - έτσι έρχομαι να υψώσω πίσω σου ένα ένα όσα ποτέ μου σκέφτηκα και στέκονται στον τοίχο τ'αποτυπώματά τους και εσύ νεύεις πως [ναι, κατάλαβα] μα δεν γυρνάς πίσω να με δεις/ φοβάσαι θα γίνω στάχτη

μουσικές ψιθυρίζεις

και απλά υποθέτεις πως σαν άλλη Ευρυδίκη

μέχρι στην επιφάνεια του κόσμου εντέλει* να βρεθούμε

πιστά σ' ακολουθώ

[γενεαλογικά, ο Thomas Pynchon στο Gravity's rainbows έχτισε τον κεντρικό του χαρακτήρα Slothrop του οποίου την ερωτική ζωή και τα ταξίδια αφηγείται ως μια παρώδηση του ορφικού μύθου]***

*εντέλει < σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική à la fin, επίρρημα τροπικό και όχι χρονικό
**μια από τις πιθανές ετυμολογίες θέλει το όνομα να σημαίνει υπήκοος/σκλάβος
***David Seed, The Fictional Labyrinths of Thomas Pynchon, Macmillan Press Ltd., 1988, pg. 162.