ταξιθεσία

στο μεγάλο εμπορικό είχανε τους προθαλάμους καλυμμένους με παχύ ύφασμα απ' αυτό που μετά έμελλε να τυλίξει τις θέσεις των αστικών - μπλε με ρανίδες κόκκινου και κίτρινου.
ακούμπαγες τα χέρια σου στον τοίχο κι ένιωθες πως αν σε πέταγαν με δύναμη επάνω του θα αναπηδούσες προφυλαγμένος μέχρι να σκάσεις με πάταγο επάνω στην οθόνη. ο μύθος λέει πως το ξήλωσαν δακρυσμένοι καμιά δεκαριά εργάτες κι αφού το φόρτωσαν με τα γυμνά τους χέρια στην καρότσα, καθίσαν στα πεζούλια κι έβλεπαν το φορτηγό να φεύγει με μια αίσθηση μεγάλου λάθους. ύστερα, κοιτάχτηκαν μεταξύ τους, το αντικατέστησαν μ'ένα πλέξι γκλας απ' αυτά που γεμίζουν δακτυλιές κάθε τρεις προβολές.

μετά, ήταν τα χερούλια μια ανεξήγητη αποστασιοποίηση, όχι τα αντιτακτά που παρέχουν μια ιδέα ελευθερίας αν το θελήσεις θα ξαπλώσω πάνω σου αλλά εκείνα που χώριζαν σαφώς μέχρι που μπορείς να φτάσεις αυτό το δίωρο.
και πιο πολύ εκείνο εκεί το κόκκινο βελούδο, σαν κάποιος να ξέχασε τι έπρεπε να κάνει, η λιωμένη γέμιση απ' τα μαξιλάρια, τα ξεφτισμένα στις γωνίες μπράτσα. σε κάθε άνοιγμα απ' τις πόρτες, όπως στηνόνταν σαν μυρμήγκια γύρω απ' τη φωλιά δέκα ιούλη, ένας απ' όλους με απαξία θα έλεγε πως αν λίγο παραπάνω το ζορίσεις θα σκιστεί και από μέσα θα ξεχυθεί κίτρινο παντεσπάνι κακοψημένο.
μια μέρα περιμένοντας στην ουρά, τους ανακοίνωσαν πως όχι πολύ μακρυά από τώρα, αρμόδιοι τεχνίτες ανειδίκευτοι θα σηκώσουν με τα χέρια τους ένα ένα αυτά τα κόκκινα μαξιλάρια, θα αφαιρέσουν τα σκουριασμένα καρφιά συρραπτικού και μια μια τις ξύλινες κάσες των ανθρώπων που πέρασαν από δω, ένα ένα τα ραντεβού τις προσκλήσεις τις μοναχικές νύχτες τα χαρτόνια του ποπ κορν θα τσακίσουνε στα δύο - σαν να μη συνέβη τίποτα ποτέ τα λείψανα θα ρίξουν μέσα στις μεταλλικές μπαγκαζιέρες του δήμου. μετά θα βάλουνε στις θέσεις τους καινούριες και ίσως να έχουν μπλε βελούδο τρίτης κατηγορίας, ένα συν ένα και κάθε πέμπτη.
ίσως κάποιος να'χει προτείνει όμως απ' αυτό το ύφασμα των αυτοκινήτων, ίσως όμως πάλι να πάρουνε πίσω τα καλύμματα απ' τις θέσεις των λεωφορείων, γιατί από κάπου άκουσαν πως θα ναι καλή ιδέα εσύ όμως, όπως το χέρι σου αγγίζει το δικό μου πάνω σ' αυτό το χώρισμα που με τίποτα κανείς μας δεν μπορεί να κουνήσει- θυμάσαι να μου πεις ποια είναι η καλύτερη επένδυση που έχεις δει σε αίθουσα σινεμά;