Soneto XI
Tengo hambre de tu boca, de tu voz, de tu pelo
y por las calles voy sin nutrirme, callado,
no me sostiene el pan, el alba me desquicia,
busco el sonido líquido de tus pies en el día.
Estoy hambriento de tu risa resbalada,
de tus manos color de furioso granero,
tengo hambre de la pálida piedra de tus uñas,
quiero comer tu piel como una intacta almendra.
Quiero comer el rayo quemado en tu hermosura,
la nariz soberana del arrogante rostro,
quiero comer la sombra fugaz de tus pestañas
y hambriento vengo y voy olfateando el crepúsculo
buscándote, buscando tu corazón caliente
como un puma en la soledad de Quitratúe.
Σονέτο 11
Ορέγομαι το στόμα σου, τη φωνή σου, τα μαλλιά σου
και στους δρόμους βγαίνω ατάιστη, σιωπηλή,
δε μου αρκεί το ψωμί, το χάραμα με αποτρελαίνει,
τη μέρα αναζητώ τον ελάχιστο ήχο απ' τα βήματά σου.
και στους δρόμους βγαίνω ατάιστη, σιωπηλή,
δε μου αρκεί το ψωμί, το χάραμα με αποτρελαίνει,
τη μέρα αναζητώ τον ελάχιστο ήχο απ' τα βήματά σου.
Λιμοκτονώ για το γάργαρό σου γέλιο,
για τα χέρια σου με το σταρένιο χρώμα,
ορέγομαι τη χλωμή πέτρα των νυχιών σου,
θέλω να φάω το δέρμα σου σαν ολάκερο αμύγδαλο.
για τα χέρια σου με το σταρένιο χρώμα,
ορέγομαι τη χλωμή πέτρα των νυχιών σου,
θέλω να φάω το δέρμα σου σαν ολάκερο αμύγδαλο.
Θέλω να φάω τη ζεματιστή λάμψη της ομορφιάς σου,
τη μύτη που βασιλεύει επί του αλαζονικού προσώπου,
θέλω να φάω την αδιόρατη σκιά απ' τις βλεφαρίδες σου
τη μύτη που βασιλεύει επί του αλαζονικού προσώπου,
θέλω να φάω την αδιόρατη σκιά απ' τις βλεφαρίδες σου
και πεινασμένη έρχομαι και οσφρίζομαι το φεγγαρόφως
αναζητώντας σε, αναζητώντας τη θερμή καρδιά σου
σαν αγρίμι μέσα στην μοναξιά της Λεωφόρου*.
*σημ.1 (ξέρω)
αναζητώντας σε, αναζητώντας τη θερμή καρδιά σου
σαν αγρίμι μέσα στην μοναξιά της Λεωφόρου*.
*σημ.1 (ξέρω)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου