Δε θες να με παντρευτείς, γλυκέ μου,
Αν και μόνο που σ' ακούω να το λες με συγκινεί
Κι αν το 'κανες θα μετάνιωνες αύριο κιόλας
Γιατί είμαι απλά του δρόμου μια κοινή.
Υπήρξε μια εποχή που θα το άκουγα με χαρά,
Πριν σπιλώσω τη γυναίκα που θες με ντροπή,
Μα δε θα ταν δίκαιο για σένα, γλύκα,
Να ξες πως οι άντρες γελάνε μ' αυτή.
Όταν βρεθήκαμε στη φάρμα στη Νεμπράσκα
Ίσως και να ήμουνα στο γάμο θετική,
Νόμιζα τον κόσμο για παιδική χαρά
Με άντρες-άγιο-Βασίληδες μεστή.
Έτσι άφησα το παλιό μου σπίτι για την πόλη,
Για να κυλιστώ στον λάκκο με τη λάσπη,
Δεν είχα ιδέα πόσο λίγο οίκτο,
Δείχνουν σε κάποια που το δρόμο έχει χάσει.
Νομίζεις πως ακόμα είμαι όμορφη, γλύκα!
Μα όχι, έχω ξεθωριάσει και ξοδευτεί,
Ακόμη κι η Ελένη της Τροίας θα 'ταν παρατημένη,
Αν είχε πάρει τη δική μου διαδρομή.
Όμως τη μέρα που γύρισα απ' την πόλη,
Με τα μακρυά μαλλιά μου μαζεμένα
Σε όλο της το μήκος και το πλάτος,
Δεν υπήρχε ομορφότερη από μένα.
Σύντομα έπιασα δουλειά στη χορωδία,
Μόνο με την εμφάνισή μου και μια αίτηση,
Έβγαινα μ' άλλον άντρα κάθε βράδυ,
Και των φιλιών μου τους συγκλόνιζε η αίσθηση.
Ίσως και να τα ξεπούλαγα για μια περιουσία,
Σε κάποιον γέρο μέντορα για κάνα-δυο ψιλά,
Μα τα νιάτα ζητούν νιάτα για διασκέδαση,
Κι εγώ ακόμη τη ζωή δε γνώριζα αρκετά.
Τότε με έριξε η "ατάκα" ενός "χαμένου",
Η ελάχιστη πιθανότητα να φύγω από δω,
Σε όνειρα με χυμό παπαρούνας,
Παγιδεύτηκα προτού τ' αντιληφθώ.
Αλλά δε μ' ένοιαζε για όσο μ' αγαπούσε,
Σαν ήμουνα στα χέρια του πλημμύριζα ηδονή,
Όμως ο πόθος του έσβησε και μ' άφησε,
Στην Κινέζικη συνοικία "Όπιο" τη νύχτα μοναχή.
Ε και δε με ένοιαξε πολύ οταν συνέβη,
Ένας κινέζος με πήρε υπό τη δική του προστασία,
Και εκεί κάτω σε μια κολασμένη τρώγλη,
Για τους Hop και Ah Sing εκτελούσα εργασία.
Ω όχι, δεν είμαι πια μια "Πεταμένη"
Η αστυνομία με μπουζούριασε μια μέρα,
Κι επέλεξα τη μόνη βέβαιη θεραπεία,
Σ' ένα νησί του όρμου εκεί πιο πέρα.
Μη διαδίδεις αυτό το ξεθυμασμένο αστείο περί αναμόρφωσης,
Ένα κορίτσι δύσκολα βρίσκει της επιστροφής το δρόμο,
Πολλοί αναμένουν στωικά τη στιγμή της συμμόρφωσης,
Όπου θα στηριχτεί πάνω στον δικό τους ώμο.
Ο άντρας μπορεί να σπάσει κάθε εντολή
Κι ο κόσμος τελικά θα τον βοηθήσει,
Μα μια κοπέλα που ερωτεύτηκε επιπόλαια
Κανείς δε θέλησε στη γη του να πατήσει.
Βλέπεις λοιπόν πώς έχουν τα πράματα, γλύκα,
Θα σε παντρευόμουν και τώρα αν γινόταν,
Θα επιστρέφαμε στα πατρικά μας σπίτια,
Αλλά ξέρω πως καλό δε θα βρισκόταν,
Γιατί είμαι μια γυναίκα σκέτος μπελάς
Που δε μπορεί να ξεφύγει από το παρελθόν,
Αντίο και ο Θεός να σ' έχει καλά που το ζητάς,
Θ' αντέξω ως τέλους προς πείσμα των πολλών.
[ http://texashideout.tripod.com/sig5.html ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου