ελεγεία της αλλεργίας

Ένα πουλί, της ψάθας της της ανθοστολισμένηςγελάστηκε και τσίμπησε το ψεύτικο σταφύλι·έν’ άλλο, απονήρευτο, της κοσμοξακουσμένηςγια κεράσια ενόμισε τα κερασένια χείλη·

την πλάνη του σαν είδανε, γελάσανε τα κρίνακαι σκόρπισαν έν’ άρωμα γλυκύτερο ακόμα·από τον ήλιο έφυγε μια χαρωπή ακτίνακαι στη νεράιδα έχυσε τ’ ολόχρυσό της χρώμα.-Κ.Γ.Καρυωτάκης, η Κοσμοξακουσμένη

ο λαιμός η μύτη και οι δακρυϊκοί πόροι απεργούν διαμαρτυρόμενα για την παράνομη είσοδο λευκής γύρης στις επικράτειές τους. γι' αυτό κι εγώ μαζί τους πορεύομαι, με το μαντήλι μου πανό και πάνω με γράμματα που δεν πρόλαβαν να στεγνώσουν απ' το τελευταίο φτέρνισμα

[ κάτω στην βία του πόθου της ανοιξιάτικης αύρας για φούντωμα και τίναγμα των ξέχειλων κλαριών στις οδούς Τρίτης Σεπτεμβρίου, Ολύμπου, Ολυμπιάδος, Κασσάνδρου, Στρατού, Βασιλίσσης Όλγας, Νίκης ]

για να στερέψει ο βήχας που μου ξηλώνει τα πνευμόνια και βάφει τους τοίχους του φάρυγγά μου κόκκινους πρέπει να μαδήσει στην πόλη κάθε λεύκα τους ανθούς της

βροχές να κυλήσουν το άσπρο χιόνι στους υπονόμους

και επειδή πολυλογώ, να σταματήσει η άνοιξη προς συμφέρον της αναπνοής μου-

αλλιώς θα φτύνω κάθε μέρα τ' Απρίλη αίμα στα λευκά των δέντρων μαντήλια
-ρομαντική ηρωίδα φθισική

/μα τι ωραία της ζωής μου εκδοχή!