δε θα έχανα στιγμή, θα μου λεγα το ναι.
Δε θα δίσταζα πια, θα το έσκαγα.
Θα έδινα ό,τι έχεις, ό,τι έχω
για να αποκτήσω αυτό που δίνεις, αυτό που μου δίνεις.
Θα έλυνα τα μαλλιά μου, θα έκλαιγα
από ευτυχία, θα τραγουδούσα ξυπόλυτη, θα χόρευα
θα έντυνα τον Φλεβάρη με αυγουστιάτικο ήλιο,
θα πέθαινα από απόλαυση, δε θα έβαζα
τίποτα πάνω από αυτόν τον έρωτα, θα επινοούσα
ονόματα και νέες λέξεις, θα έτρεμα
υπό τον φόβο της υποψίας ότι όλα αυτά θα ήταν
μόνο ένα όνειρο, θα ήμουν
πάντα μ' εσένα, εκεί, μαζί μου.
Εγώ στη θέση σου θα μ' αγαπούσα.
Θα μου έλεγα ναι, θα ξέκλεβα
χρόνο για να τρέξω στην αγκαλιά μου,
ή έστω, ξέρω γω, θα απαντούσα
στα μηνύματά μου, στις απόπειρες μου
να μάθω τι να περιμένω από σένα, θα τηλεφωνούσα,
τι πρόκειται να γίνει μ' εμάς, θα έδινα
ένα σημείο ζωής, αν ήμουν στη θέση σου.
excelente poema, de verdad!
ΑπάντησηΔιαγραφή