μπλε πρωσσικό

Θα πρεπε να ξερω τι ακριβως θα ακολουθουσε οταν πρωτη φορα ακουσα τις λεξεις απο το Γελωντας Αγρια. Αυτη η κονσερβα τριγυριζε στο κεφαλι μου για χρονια, λιμαρε τη λαμαρινα της στο εσωτερικο απ τους κυνοδοντες μου, εσταζε τα λαδια της στον οισοφαγο μου. τέλος όμως με αυτά. έχω μπροστά μου οκτώ λεπτά ακριβώς και δεν μου παραχωρούνται καθυστερήσεις. το χαρτί αυτό πρέπει να γεμίσει σε επτά λεπτά ακόμα -μου μένουν άλλα επτά. ψυχές. κάθε φορά που μια μου τελειώνει σαν μπαταρία σε dslr αντικαθιστώ και επαναφορτίζω. καταδικασμένη να μένω εδώ για πάντα, σ' αυτό το πολύ συγκεκριμένο κομμάτι χώματος και να ανασαίνω - ΕΞΙΛΕΠΤΑΑΚΡΙΒΩΣ- πόσο γρήγορα σου ρουφάει αυτό το ρημάδι το χρόνο, η γιαγιά λέει δεν καταλαβαίνεις πώς περνάνε τα χρόνια κι εγώ συμφωνώ, θυμάμαι το χέρι μου πέντε πέντε πέντε δεκαπέντε δάκτυλα και άλλα πέντε σύνολο είκοσι συν πέντε εικοσιπέντε χρονών και τώρα που μιλάμε μου μένει και άλλο ένα πεντάλεπτο. Θα πρεπε να το ξέρω από το πρώτο λεπτό, και αν δεν ήταν ΤΕΣΣΕΡΑ ΛΕΠΤΑ ΑΚΡΙΒΩΣ όμως εγώ αποφάσισα να διαβάσω κάτι, να δω κάτι άλλο, να γράψω μια ιστορία για όσα δεν βλέπω ακριβώς επειδή δε θέλω να τα δω. Σαν τις χορηγούμενες στο διαδίκτυο, σαν τα ατέλειωτα άρθρα που πλημμυρίζουν το newsfeed μου, σαν τα ατέλειωτα κείμενα 33333333333333333333333λεπτα ακόμα 


νομίζω πως όλα ξεκίνησαν όταν αναρωτήθηκα πού είναι το πρόβλημα σε αυτή την κονσέρβα τόνο
υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά προβλήματα
2
1
πού οδεύομεν queer-ιοι?

( https://www.youtube.com/watch?v=dbbtmskCRUY )