με πλημμυρίζουν φιλόδοξα σχέδια. Στάζουν απ' τις άκρες των δακτύλων μου όπως τα δάκρυά μου όταν μεθυσμένη Σου Είπα, θέλω να είμαι το ιερό σου τοτέμ, να αφιερώνεις τη λατρεία σου απ' το γόνα στο γόνα μου, στύλοι στην πύλη της κόλασης που απολαμβάνεις να διασχίζεις γεμίζοντας βάζα με σάλιο να 'χεις να πίνεις όταν βρίσκεσαι στη στυφή μας πραγματικότητα.
μα εσύ λες ν' αφήσω τα φιλόδοξά μου σχέδια στην άκρη, πως έχουμε μέρες να εργαστούμε και νύχτες να παραλύσουμε απ' τη μέθη, να γίνουμε σπουδαίοι, να γεράσουμε χώρια, και ίσως μέχρι ένα σημείο μαζί- αλλά ποτέ ταυτόχρονα. Προσοχή σ' αυτό θέλει μεγάλη- να μη σχηματίζεται ο δεξής μου μαύρος κύκλος στο αριστερό σου μάτι, να μη ραγίζει η καρδιά μου στο πέλμα σου από κάτω όπως μονότονα μου λες - να εδώ θα σταθώ. μα εγώ, πλημμυρισμένη από τα φιλόδοξά μου σχέδια δε μπορώ να σταθώ κάτω απ' τη σκιά που διάλεξες και τρίζω σαν φράχτης συρμάτινος στα όρια του κήπου, τρίζω από οργή και φόβο και θλίψη και έρωτα και άλλους άνδρες που παρεισφρύουν στη στρατόσφαιρα μου - τρίζω σαν γρύλος τέλη Αυγούστου, σαν το κρεβάτι στο χωριό που άκουγα να το συλούν οι σκόροι λίγο λίγο την ψυχή από μέσα και αναμένω μέρες που δε θα τις ακολουθούν νύχτες και θάλασσες δίχως σώματα- νεκρά κορμιά ξεβράζονται, σάρκες καταστερίζονται στον αέρα που εισπνέουμε κι εμείς έχουμε το θράσος να μιλάμε σε πρώτο πρόσωπο, αποζητώντας να κολλήσουμε πάνω του ένα δεύτερο- quelle expression du mort!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου