διαθέσεις

λέει [Έπσιλον, κορίτσι μου, γιατί δε βγάζεις κανά Ζάιν να κάνεις τέχνη]

παραθέτω την πρώτη σελίδα του Ζάιν μου/ μια ενεργητική απεικόνιση των διαθέσεων. μιλώντας λοιπόν για διαθέσεις, η δική μου είναι ουδέτερη- στέκομαι ακίνητη στη μέση του δωματίου μέχρι να επέλθει αλλαγή της ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ και σχεδιάζω ένα ένα τα βήματα που θα κάνω μόλις μου επιτρέψω να ενεργήσω. στις έξι τ απόγευμα/ στις έξι του μήνα/ σ' έξι βδομάδες από τώρα περίπου μάνα μου- μην κλαις, και μη φοβάσαι που βραδιάζει- η γιαγιά του απέναντι διαμερίσματος θα μπορούσε να είναι η δική σου γιαγιά ξέρεις- αλλά τι σε νοιάζει εσένα που δε μπορούμε να πληρώσουμε ρεύμα δεή και ηλεκτρισμό, το τσέπωσες το επιδοματάκι σου και τώρα κυλιέσαι στην κουβέρτα σου κάνοντας κουκούνινγκ/ ή ότι σου πει τ' αφεντικό τελοσπάντων, είναι μεγάλο επίτευγμα πάντως να μάθεις την εντολή του κυλήσου, κι εγώ, ανεπίδεκτη μαθήσεως στέκομαι στο κέντρο του δωματίου σε ουδέτερη διάθεση, και δέχομαι παθητικά τις πληροφορίες, διαβάζω τα ασταμάτητα και συχνά αέναα επαναλαμβανόμενα κείμενά σας και σήμερα λέω- να γράψω κι εγώ ένα κείμενο που να έχει μέσα του όλες τις διαθέσεις. να το κάνω φανζίν- μα όχι τέχνη

γιατί τους εαυτούς τους κάτι που το πλήθος δεν διάλεξε, αυτοαναγόρευαν μόνο οι τρελοί αυτοκράτορες της αρχαιότητας- και όλοι όσοι το δρόμο τους ακολούθησαν μετά.