Η συνωμοσία του χαμένου, μετάφραση (απόσπασμα)

[...]

Το πρώτο πράμα που έκανα όταν σηκώθηκα από το κρεβάτι μετά από μια βδομάδα πάλης με τον ιό, ήταν εξίσου ανεξιχνίαστο και περίεργο με μια νέα ήπειρο. Ρώτησα λοιπόν τον εαυτό μου: Υπό ποιες συνθήκες και με ποιον τρόπο θα είχε η ζωή αξία; Το δεύτερο πράμα που έκανα, προτού βρω απάντηση στην πρώτη ερώτηση, ήταν να γράψω μια ερωτική επιστολή: Απ' όλες τις θεωρίες συνωμοσίας που είχα διαβάσει αυτή που με είχε μαγέψει περισσότερο ήταν εκείνη που υποστήριζε ότι ο ιός είχε δημιουργηθεί σε ένα εργαστήριο προκειμένου όλοι οι χαμένοι του κόσμου να χουν πίσω τους/ τις πρώην τους - χωρίς όμως να είναι στ' αλήθεια υποχρεωμένοι να είναι ξανά μαζί τους.

Ξεχειλίζοντας από λυρισμό και άγχος συσσωρευμένο από μια βδομάδα ασθένειας, φοβισμένο και αβέβαιο, το γράμμα στον/στην πρώην μου δεν ήταν μόνο μια ποιητική και απελπισμένη διακήρυξη αγάπης, ήταν πάνω απ' όλα ένα τεκμήριο ντροπής για αυτόν που το υπέγραφε. Αλλά αν οι καταστάσεις δεν μπορούν να αλλάξουν, αν αυτοί που βρίσκονται μακρυά δεν έχουν πιθανότητες να αγγίξουν ξανά ο ένας την άλλη, τότε ποιο είναι το νόημα του να είναι κανείς τόσο γελοίος; Ποιο είναι το νόημα του να μη λες στο άτομο που αγαπάς ότι το αγάπησες, έχοντας επίγνωση των πιθανοτήτων να σε έχει ήδη ξεχάσει ή αντικαταστήσει; Η νέα συνθήκη που ξεκινάει, παρά την αγαλμάτινη ακινησία της, διαπραγματεύεται έναν νέο βαθμό του να μπορείς να πεις "δε γαμιέται", μέσα στην απέραντή της γελοιότητα. [...]

πηγή:
https://www.artforum.com/slant/the-losers-conspiracy-82586?fbclid=IwAR3wq5JKKh9cZscjTXoVB-eYrMpcRP5HlUNv2L9a2mafS5qnKpHHd2UlNMw