πόντος

πόσες ώρες στεκόμαστε σ' αυτή την αποβάθρα πες μου
έχω αποφασίσει τα πάντα
δε θα κάνω παιδιά θ' αγαπήσω τα ξένα
θα χρησιμοποιώ πια τις λέξεις μου για να μιλώ για τους άλλους
καμία ποίηση- μόνο μετάφραση- παρά μόνο όταν κρίνεται απολύτως απαραίτητο ότι κάτι πρέπει να καταδικάσει τη φρίκη που κεντάνε έξω απ' το σώμα μου
στην ουγγαρία απαγορεύουν τις εκτρώσεις
σε σύγχρονους θαλάμους αερίων σφάζουν ό,τι δεν τους είναι αρεστό
η οικονομία τους βλέπεις
οι άνθρωποι βλέπεις
και γι' αυτούς που δε βλέπουν να βάλουμε αργά τα χέρια στις τσέπες να αγγίξουμε τη βουβωνική μας χώρα, να προσπαθήσουμε να βγάλουμε απ' τη θέση του τ' οστό- ν' αναστείλουμε την εξέλιξη
μ' έχουν κουράσει οι φίλοι που δεν έχουν άποψη
οι γονείς που ρωτάνε πότε παντρεύεσαι λες και δεν νιώθουν την πέτσα τους να στεγνώνει σαν ξεχασμένη κότα στο φούρνο με πατάτες
μ' έχεις κουράσει κι εσύ π' όλο κοιτάς και τίποτα δε λες
άσε με λοιπόν να δανειστώ τη φωνή σου
να βρω τ' όνομα που θα δώσω σ' ότι το μέσα μου ποτέ δε θ' αρθρώσει