Προσπάθησα να κινηθώ μα έπεσα ακριβώς πάνω στα τσόφλια, πεσμένη στο πάτωμα, χαμένος χρόνος, χαμένο βάρος. Το τσιμέντο, το κρέας, η σκόνη της αρρώστιας & κάτουρο ποντικών & κάπου εκεί πέρα η κολλώδης μάζα από ένα προϊόν που δεν είναι άξιο λόγου. Αλλά Προβλήματα. Πόλεμοι, ξεθυμασμένες μπαταρίες, stuff & κεφάλια. Εντάξει λοιπόν κάτσε Ακόμα είσαι μέσα στην ένταση τα άκρα επεκτείνονται με αυτοσχέδια κλαδιά κατασκευασμένα από μολύβια κολλημένα σε μολύβια κολλημένα σε μολύβια: σκίτσα μουγκρητά ρωγμές & ουρλιαχτά σύννεφων περιστρέφονται σε στερητικό σύνδρομο. Είσαι ακόμα εκεί. Ποιο πάτωμα.
(από τη συλλογή: lo-fi frags in progress)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου