είκοσι κέξι ετών μου απαγορεύεις να καταπίνω τα κουκούτσια απ' τα κεράσια
με δυσκολεύει, αλλά αφού το ζήτησες ευγενικά, δέχομαι
κάποιοι το βρίσκανε αστείο/ άλλοι γοητευτικό/ άλλοι εύχονταν να μου σταθεί στον οισοφάγο και μ' έναν απότομο σπασμό να μου χωθεί στον πνεύμονα: ευσεβείς πόθοι - - θα πω
νομίζω πως απέτυχες παντελώς, μουρμουρίζεις. ήρθε η ώρα να φας το μεσημεριανό σου:
κοιτάς το ρολόι κι είναι ακόμα τρεις τη νύχτα, βεβαιώνεσαι πως έχω κοιμηθεί και μπορείς πλέον να ηρεμήσεις. είπες είναι κυάνιο, αν σπάσει από λάθος μέσα στα ζωτικά μου κινδυνεύεις να χαθώ και τότε θα πρέπει να ζεις με την τύψη μου πάντα. δεν υπάρχει πάντα - είπα
μου ζητάς να σταματήσω να χρησιμοποιώ συνέχεια τη λέξη από κάππα. είπες καταντά ενοχλητικό. ενοχλητικό είναι που είμαστε η γενιά της κατάθλιψης, των ανεκπλήρωτων σχεδίων και των υψηλόβαθμων αδιόριστων αναπληρωματικών
ναι, οι διαγωνισμοί και οι διορισμοί δουλεύουν όπως το ποδόσφαιρο- κατευνάζουν και την ίδια στιγμή είναι σαν τα κεράσια και το μέλλον μας: περιέχουν όπιο για τις μάζες/ εκτός αν τα καταπίνεις ολόκληρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου