μπρικολαζ

οκλαδόν καθισμένη
εισέρχομαι στη λεγόμενη ατμόσφαιρα
προσδοκώ
κάτι απ' όσα μου 'χουν πει να περιμένω


δυστυχώς πάλι δεν βρήκα αυτό που έψαχνα, μα, μη με ρωτάς τι πήγε λάθος/ αν θα μπορούσα να το κάνω εγώ σωστά/ απλά σου λέω πως ξέρω- όπως ξέρω όταν ξεκινάει μια καλή ταινία. όπως ξέρω πότε πρόκειται να με αγγίξει κάτι, έτσι ξέρω. από ένα πρωτόγονο ένστικτο μπορώ να αποφασίζω εξαιρετικά γρήγορα πότε κάτι μου κάνει και πότε όχι, για παράδειγμα σιχαίνομαι τις θεματικές επαναλήψεις αλλά αυτό μπορείτε να το κρατήσετε γιατί δίνει που και που κάποιους ενδιαφέροντες στίχους ίσως να φταίει που'μαι παιδί πρωτότοκο- τα πρωτότοκα πάντα τα ξέρουν αυτά κι είναι το ακριβώς αντίθετο απ' τα πρωτόλεια που συχνά δεν ξέρουν τίποτα και επιμένουν να αναμασάνε τα αναγνώσματα των αγαπημένων δημιουργών τους

αλλά ας το πάρουμε απ' την αρχή: 
τι πιστεύω πως κάνει καλή την ποίηση

δεν ξέρω, φίλη-δεν έχω την παραμικρή ιδέα, αυτές οι λέξεις μου φαίνονται γελοίες, ωστόσο:
τουλάχιστον για αρχή, θα ξεκινούσα να βασίζομαι σ' Αυτή: στη μάνα μου, στη θηλυκότητα, στην αγαπημένη μου αδερφή- θα ξερίζωνα το πλευρό μου και τα φύλλα τετραδίου μου απ' τους άντρες



προς επίρρωση



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου