κρούσεις

 ΑΥΤΗ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΟΝΤΕΥΕΙ ΝΑ ΜΕ ΤΡΕΛΑΝΕΙ

βαράει ασταμάτητα, κουδουνίζει τις καμπάνες της με μια συχνότητα τόσο σχολαστική που κοντεύω να ξεχάσω ότι υπήρχα πριν από αυτήν- αυτή η εκκλησία έχει όνομα και επίθετο και μια τεράστια νεκρή αρχαιότητα στην ουρά της. πάνω από τ' αρχαία ανθίζουν λεμονιές, παντού λεμόνια

δεν έχουν εποχή τα λεμόνια;

και μαζί με την ασταμάτητη κραυγή της εκκλησίας με ταράσσει και που ό,τι βάζω στο σπίτι μουχλιάζει έστω λίγο επειδή το ξεχνώ για μέρες ή επειδή έχει υπερβολική υγρασία έχει μουχλιάσει ελαφρώς και το κάτω μου χείλος, επαρκώς αχρησιμοποίητο για καιρό και πονάει η πλάτη μου τόσο που θέλω να μάθω αυτές οι καμπάνες δεν σκεβρώσανε τόσα χρόνια να τις πετάξουνε να πάψουν να μου κάνουν το βίο αβίωτο με το να στέκονται εκεί κρεμασμένες και να αλυχτούν υπενθυμίζοντας μου τις ώρες που περνώ εδώ, το πότε ξυπνάω και το αν δεν κοιμάμαι - το κελί αυτό είναι σπίτι και το σπίτι κελί, ίσως να βρίσκομαι κάτω από ένα τεράστιο μοναστήρι με πατώματα λεπτά σαν ρυζόχαρτα, και γι' αυτό οι καμπάνες να βαράνε αδιάκοπα- και γι' αυτό να κοντεύω ν' αγιάσω