a

άνθρωποι γύρω μου κισσοί που ανθίσαν διάσπαρτα μέσα στις φλέβες των ποδιών μου με ρωτάνε διστακτικά τις πταίει κι εγώ μασώ τη μπουκιά οκτώ φορές πριν καταπιώ τις δάφνες μου. το δύο είναι /ντοο/ και η κλίμακα αρχίζει να αρθρώνει μελωδίες δυσανάλογες προς το μέγεθός μου. ψαλμοί του δαβίδ σ' ένα θεό τυφλό που σε σύστημα μπράιγ μελετά τις βουλές μας [χοντάν] όλα τα μέρη του σώματος, τα φρούτα, οι αριθμοί χορεύουν στην κοιλιά μου__νταρτ σημαίνει πόνος και βέλος. βρέθηκα εδώ από λάθος, μα η τωρινή μου αφαίρεση δεν αναιρεί την αρχική Του πρόθεση[ ]πλέον φαντάζει απόλυτα σωστό που δε θυμάμαι τ’ όνομά σου κι όσες φορές και εάν ρωτήσω <πώς σε λένε> ηχητικό γίνομαι κύμα που δεν γυρίζει ποτέ πίσω- ποτέ δεν επιστρέφει

σε γλώσσα χάνομαι που το φώνημα που επέλεξα δεν υπάρχει

μαζί σου βρίσκομαι να υπάρχω μονάχα σε ποίημα

σα να με έπλεξες στραβά λίγο λίγο ξηλώνομαι