ερασιτεχνία

οι φυσικοί ομιλητές άλλων γλωσσών που ξέρω να διαβάζω και να μεταφράζω, έχουν την τύχη να
μην μπορώ να τους αναπτύξω μετά από μια δυο μπύρες ατέλειωτα λογύδρια για την κοινωνία και την θέση του υποκειμένου στην κοινή μας πραγματικότητα γιατί
ποτέ μου δεν κατάφερα να μιλήσω με επάρκεια καμία άλλη γλώσσα, όσα χρόνια και αν γνωριζόμαστε, όσα ποιήματα κι αν έχω μεταφράσει σ' αυτή
αν και τα χειρότερα είναι τα πεζά, γιατί εκεί που παλεύεις να σηκώσεις τις λέξεις για να βγάλουν νόημα μες στο κεφάλι σου, έρχεσαι αντιμέτωπος με το συναίσθημα σε δύο στάδια
πρώτα νιώθεις
μετά προσπαθείς να το βάλεις σε λέξεις
κάτι που στη μητρική σου γλώσσα συνηθίζεις να κάνεις ταυτόχρονα, αν όχι συχνά- ανάποδα

[ένα πρωί στα πλυντήρια μου έδωσε ένα κλειδί κι εγώ το πήρα. μου είπε πως αν κάποια πέμπτη δεν τη δω εδώ, να της κάνω τη χάρη να μπω στο σπίτι της, γιατί αυτό θα σημαίνει πως έχει πεθάνει. είναι απαίσιο να ζητάς από κάποιον ένα τέτοιο πράμα, και επιπλέον με υποχρέωνε να κάνω πάντα την μπουγάδα μου τις πέμπτες*]

έτσι, ένα σάββατο σε μια απλή προσπάθεια να κάνω ένα κείμενο να είναι ένα άλλο
και αφού είχα απλώσει πριν απ' αυτό τα σεντόνια μου
έχω δύο ώρες που ψάχνω να βρω πού να δώσω τα κλειδιά μου

*Manual para mujeres de la limpieza - Lucia Berlin, pg. 23, ed. Aleaguara