μαρανθή

                 
αναρωτιέμαι
γιατί να μην έχω την ευκαιρία
να γράφω τις σκέψεις δίχως εργαλείο όπως κι εσύ
σε ένα κλικ της φωνής των δακτύλων σου κλειδώνεις τη σκέψη μου σε αρνητικά
 θες να είναι πεσμένα τα χρώματα|μετά να πάνε λίγο πάνω λίγο κάτω
πάντα αλλιώς από το πώς τα άγγιξες στην αρχή

στο μεταξύ εμείς πάμε από το κακό στο χειρότερο

και αυτό είναι μια πραγματικότητα που δεν μπορείς/ κι ίσως δε θες στην τελική/ ν' απεικονίσεις

μα η

γραφή
μου

στη φυγή
σου

κάνει

κ

λ

ι

κ
.