το κρίμα

μήπως σ' αυτό συνέβαλε και ο Ελύτης

με τις μικρές γαλάζιες θάλασσες στα δεκατρία τους χρόνια;

δυο τρία μέτρα κάτω απ' το χώμα και μπλουτζίν με παντελόνια

 ποιος μου έδωσε να καταλάβω πως δεν πρέπει

πληρούσα όλα τα κριτήρια και πέρασα από κάθε βήμα:

από το υπερηχογράφημα στην κούνια

από το σχολείο στο διπλανό γυμνάσιο βράδυ στον τοίχο μετά το κατηχητικό - ο θεος να μας φιλάει και όχι μόνο

από το λύκειο ήδη γνώρισα και στη σχολή το σπούδασα - κι  ας ήταν οικοκυρικής, σχεδόν, βρήκα τρόπο

από το πρώτο σου χαστούκι στο πρώτο δικό μου και εγώ ποτέ δεν έφαγα

                                                                                                   πεινούσα;

από τις πέντε το χάραμα ως τις επτά κλειδωμένη σ αμάξι αποτιμώντας πόσο αξίζει ένα ποτό παραπάνω σε εμένα γιατί στους άλλους πάντα θα ναι κέρδος / ο νόμος της αγοράς - τσιγάρο σβησμένο στο δέρμα μα ό,τι κι αν πεις κανείς δεν σε πιστεύει κι ακόμα κι αν πιστέψεις Θωμά, ποτέ δεν λες τίποτα μέχρι να λαλήσει τρεις η πέτρα που θα με σκεπάσει

τότε λίγο θα θρηνήσουν

και πάμε πάλι απ' την αρχή