λίγα πράματα έχω τόσο πολύ ζηλέψει όσο εκείνο το ροζ βαλιτσάκι με τον πλαστικό φιόγκο. Άνοιγε και η μπάρμπι αποκτούσε αυτόματα τζακούζι με σαμπάνια και αφρό, κρεβάτι με ουρανό, γκόμενο παιδιά και καριέρα πρώτης γραμμής. Δυστυχώς σε εκείνα τα γενέθλιά μου βρέθηκα με μια φτηνή απομίμηση προφητική: ένα ροζ γεωμετρικό στούντιο, με κίτρινο πάγκο, μπαρ και
η αλήθεια είναι πως δε θυμάμαι πολλά πράματα πέρα από την αίσθηση της ματαίωσης. όσο και αν προσπαθούσα να φτιάξω ενδιαφέρουσες ιστορίες αυτό το σκηνικό δε βοηθούσε, αντίθετα γελοιοποιούσε τα πάντα: γάμους, βαφτίσεις, καυγάδες, κηδείες, συζητήσεις φιλοσοφικές γύρω από την απόκτηση ντεκαπάζ: όλα τους μοιάζαν τραγικά χωρίς το τραπέζι με τις καρέκλες, το λουτρό με τις σαμπάνιες και το ντελούξ ψυγείο με τα κουτάκια μπύρας και τα ψεύτικα παγάκια. το δικό μου σαλόνι είχε αυτοκόλλητα κολλημένα με φωτογραφίες βιβλίων και μπουκάλια κρασί β κατηγορίας.
κι όταν σήμερα είδα το σπιτάκι να πωλείται στην οκταπλάσια τιμή, βλέπεις αυτά έχει η αλλαγή που κάναμε από τη δραχμή στο ευρώ, σκέφτηκα να πάρω τις οικονομίες μου και να τ αγοράσω. αν και η αλήθεια είναι πως το πάπλωμα μου φαίνεται ξεθωριασμένο, τα παράθυρα λεκιασμένα και το τραπέζι ασταθές. όλα αυτά με την ελπίδα πως θα διηγούμαι πια στο κατάλληλο φόντο
στ αριστερό μου χέρι η μπάρμπι γοργόνα θα ρωτάει με το απαθές της βλέμμα κοιτώντας στο κενό
στ αριστερό μου χέρι η μπάρμπι γοργόνα θα ρωτάει με το απαθές της βλέμμα κοιτώντας στο κενό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου