πέντε καλοκαίρια μείον δεκαπέντε κοράκια - ή όσα θέλεις να δεις πως υπάρχουν, νομίζω πως τα άκρα μου ενώνονται με τις πρίζες σαν καλώδια και τα μαύρα πτηνά καλύπτουν με τα γέλια τους όλο το κάμπους, ξέρω πως αν κλείσεις τα μάτια τ ακούς που αναπνέω βαριά προσπαθώντας να γλιτώσω απ' τη μοίρα μου, αν πάλι σκεφτείς πως τα μπάνια μιας ζωής αν τα αθροίσεις δεν κάνουν ούτε ένα καλοκαίρι, νομίζω πως έχουμε αξιολογήσει λάθος τη θερινή περίοδο, θέλει πάντα παραπάνω προσπάθεια απ' τον υπόλοιπο χρόνο, κι ας μη της φαίνεται. γι' αυτό, του καλοκαιριού απολαμβάνω μονάχα τα τέλη, του αυτοκινήτου βάζω ένα δεκάρικο και περιφέρομαι κόβοντας με τις ρόδες τον αποπνικτικό αέρα της πόλης μη μπορώντας να καταλάβω όσους πατούν χωρίς παπούτσια στη φλεγόμενη άσφαλτο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου