διπλωματική

γιατί ποτέ δε θα είναι αρκετά καλή η πάστα που αγόρασες, θα πρεπε να έχεις διαλέξει αυτή με τη φράουλα ή να πας σε εκείνο το ζαχαροπλαστείο πιο κει που έχει φρεσκότερες

παραθετικά σε τερος τατος: λαλω, λαλιστερος, λαλίστατος. το ύστατο χαίρε, νύμφη ανύμφευτε

.ω με συγχωρείτε, δεν πρόσεξα ότι είστε πιο.

νοσταλγώ τις ατέλειωτες δυνατότητες της προγεννητικής κατάστασης. θυμάμαι τα χρώματα του σύμπαντος πριν αρχίσουν να τα ονομάζουν συγγενείς και δάσκαλοι. είμαι σίγουρη πως αν χρειαζόταν να τα προσδιορίσω τότε, αν μου είχε ζητηθεί, θα έλεγα μπλε/ το αεροπορικό, του δυστυχήματος, λίγα λεπτά πριν τα σωθικά και τα σίδερα συγκολληθούν μαζί για πάντα - ξέρω τι συμβαίνει όταν χάνονται τα αεροπλάνα

η θαυμαστή σου εντύπωση πως ορίζονται όλων οι σκέψεις πέρα από τη δική σου, σε οδηγεί στον πυρήνα του ατόμου, πυρηνική φυσική, κι απ' αυτήν πάλι γνωρίζεις καλύτερα. κριτής των πάντων και ποτέ κρινόμενη, τα λόγια και το βλέμμα σου γεννούν αισθήματα πρωτόγνωρα στα σπλάχνα μου. το δεξί μου χέρι τρώει με τα νύχια το πόδι μου. η γλώσσα μου χτυπάει στη μασέλα μου ρυθμικά- εύχομαι να γυρίσει ανάστροφα και να προσπαθήσει να μπει μέσα στον οισοφάγο μου, να με πνίξει σε έναν θάνατο γελοίο ενώ εσύ με βλέμμα πανοπτικό θα μουρμουρίζεις πως το ξερες πως θα συμβεί αυτό- άλλωστε τα ξέρεις όλα/ η βιωμένη πραγματικότητα σου ανήκει

μα, του καθενός ο βίος, είναι βαθιά αβίωτος, ο έρωτας ο δικός του αυθεντικός κι όχι καπηλευμένος, υπάρχουν μέρες που δεν τρώω τίποτα κι όμως το σώμα μου διαστέλλεται μέχρι να γίνει άστρο και τότε γράφω και άλλες μέρες διαβάζω εσάς και σκέφτομαι μια σειρά από πράματα, ανάμεσά σ' αυτά πως η έμπνευση είναι κάτι φοβερά σπάνιο και πως είναι αρκετά εύκολο να ανακυκλώνεις μονοθεματικά τις ίδιες λέξεις οδηγώντας την σύσταση του ποιήματος σε έναν ατέλειωτο βάλτο όπου πυροβολούνται πάπιες ανάμεσα στις καλαμιές. εγώ, που ποτέ δε σας κρίνω και απλά με το ίσχνο μου κλικ ενημερώνω πως ενημερώθηκα για τις καινούριες σας δημιουργίες, ζυγίζομαι διαρκώς και στις παλάμες μου με λόγια που καρφώνονται σαν πρόκες σταυρώνομαι, μακάρι σκέφτομαι να βάζατε αυτές μες στα ποιήματα

όσο είσαι όμορφη, να σαι και σοφή

οι λύκοι παίρνουνε κάθε μορφή

-

as you pretty, so be wise

wolves may lurk in every guise.

- Little red riding hood