Άγριος
Λατίνος
Τηλέγονος
στη μέση του πελάγου πίστεψε θα σ' έβγαζε νεκρό, στάχτη και μπούρμπερη κι ας λέγαν άλλα οι μαντείες.
κάθε πρωί γυρνούσε την κλεψύδρα - έξι και δύο
χρόνια, μήνες, μέρες - για να λυθούν τα μάγια
κι εκεί που αμέριμνη γυμνή γύρναγε στ' ακρογυάλι
με τ' ασημένια της μαλλιά στον ήλιο ν' αλυχτάνε
είδε το σώμα σου στη μέση του πελάγου
είδε που οι λέξεις σου από μόνες τους πνιγόνταν
άκουσε τ' όνομά της - Καλυψώ- αφιόνι αφιόνι αφιόνι κάτω απ' έναστρο ουρανό
παιδί τον πήρε μέσα της/ δικό του σπόρο φύτεψε
στην πίσω της αυλή / καλά καλά τον έθαψε
ποτέ ποτέ του τίποτα / να μην ξαναζητήσει
με λάθος λήμμα να εξηγήσω προσπαθώ
τις ενοχές των χρόνων να πετάξω
δως Πηνελόπη τη συγχώρεση κι εγώ
τους γιους μου σα γουρούνια θα τους σφάξω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου