[ σημείωση: Η Ιππολύτη, κόρη του θεού Άρη, ήταν βασίλισσα των Αμαζόνων. Την καταγωγή της αυτή επικύρωνε η ζώνη που φόραγε, την οποία της είχε χαρίσει ο θεός. Σύμφωνα με έναν μύθο, ο ένατος άθλος του Ηρακλή ήταν να της κλέψει αυτή τη ζώνη. Φυσικά, τα κατάφερε.]
Μια φορά, όταν ήμουν μικρή, βρήκα τη γυναίκα
που με δίδαξε να κάνω ποδήλατο
με βαμμένα γκρίζα μαλλιά: είχε φορέσει, γιατί η αντίσταση λέκιαζε,
ένα γαλάζιο πουκάμισο του άντρα της
που'χε πεθάνει.
Η ζώνη της Ιππολύτης είναι εκείνο το πουκάμισο.
Η πρώτη μου δασκάλα, Κυρία Cati,
δίδαξε την ανάγνωση σε τρεις γενιές ισπανών
μέσα από τα γυαλιά της, πια βρίσκεται στη σύνταξη: Ο-μπα-μπάς
είναι-ο-πιο-ό-μορ-φος-του-κοσ-μου-και-η-μα-μά-μου-η-πιο-δυ-να-τή
στον-πλα-νή-τη-γη.
Η ζώνη της Ιππολύτης είναι αυτό το ζευγάρι γυαλιών.
Τη μέρα του γάμου της με τον ποιητή Manuel Altolaguirre,
η ποιήτρια Concha Méndez περπάτησε
αιωρούμενη, με τη φορεσιά της από μέντα, περιμετρικά της αγίας τράπεζας
των Ιερώνυμων: η ανθοδέσμη της ήταν ένα μάτσο
από φρέσκο μαϊντανό.
Η ζώνη της Ιππολύτης είναι εκείνη η πράσινη ανθοδέσμη.
Και ο τρόπος με τον οποίο η μάνα μου, στα πενήντα, αλλάζει της μπαταρίες
στο ακουστικό της για να παρακολουθήσει στα μαθήματα
του πανεπιστημίου (τα ίδια χέρια τα οποία, στα δεκατέσσερα
της χρόνια, εγκατέλειπαν τις συγχορδίες και τα ντικτέ
για να επιδοθούν στο ζύμωμα του ψωμιού).
Τη ζώνη της Ιππολύτης ουδέποτε την έκλεψε ο Ηρακλής.
Ο Ηρακλής έκλεψε το χρυσάφι,
αλλά όχι τον πλούτο. Πώς να ισοπεδωθεί αυτό που θηλάστηκε,
το αόρατο κεφάλαιο, το αδιαχώριστο, που κυλάει
στο αίμα; Έκλεψε ο Ηρακλής
το χρυσό. Μας άφησε
την καταγωγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου