άνοδος

ο απαθης και ο αρνηθεις, όλο το χρόνο χαίρονται, ποτέ δε μετανιώνουν
.
πριν κλείσουν την πόρτα κοίταξαν πίσω απ τον ώμο, ο ανυπέρβλητος Ορφέας και η νεκρή αυτή Ευρυδίκη, που όμως απ' όσο βλέπουμε από δω που βρισκόμαστε, βγαίνει μαζί του απ το βασίλειο του Πλούτωνα / κόλαση είναι αυτό που θα έρθει μετά από εδώ
στο χάος που άφησαν πισω τους χαμογελάνε/ βγάζουν την αναμνηστική της εξόδου τους φωτογραφία
(για να χουν κάπου να γυρνάνε όταν δεν τους μένει Αυταρέσκεια καμία)
—–.
της ψιθυρίζει όταν αρκετά απομακρυνθούν πια απ’ τις Πύλες
            τώρα μόνη σαν τη σκιά συνέχισε πάω να βρω τον εαυτό μου
κι απ τα κλάματα που την πνίξαν, όπως τρεχάτος στον ορίζοντα με τη λύρα χανόταν, δεν πρόλαβε να του πει πως την ψυχή του ξέχασαν στον Άδη