zώmπι apocaλypsη

προσδοκώ ανάσταση νεκρών κι αν

προκειμένου να συμβεί, αναγκαστώ να γράψω σε γκρίκλις 

genithito to thelima su

μέλη που δεν τα μέλλει

 τι μέλλει γενέσθαι

γιαβρούμ

φαγιούμ

φαινομενικά τουρκόσπορος, ίσως γόνοι εβραϊκών οικογενειών, ίσως πάλι απλά ξέστρατοι απόγονοι επιμειξιών μιας φιέστας που ποτέ δεν τελείωσε. υποσχόμαστε πως: δεν προτίθεται κανείς μας να παύσει να αναπνέει επειδή του ζητήθηκε- αλλά, αν επιθυμήσουμε να παύσουμε να αναπνέουμε κανείς δεν πρόκειται να μας κατακρίνει γι' αυτό- κάπου εδώ θα βάλουμε μια ρήση του Καμύ για να σας πείσουμε

η πιθανότητα να κάνει λάθος ο απέναντι σου είναι διπλή από το να φταις εσύ. κρατάς μολύβι και χαρτί, μόλις ένας τεράστιος πτεροδάκτυλος έχει αποκεφαλίσει με το ατσαλένιο του φτερό το περιεχόμενο του λεωφορείου που επέβαινες. οι ώρες έχουν πάρει τη δική τους απόσταση από τα πράματα, μια μεγάλη χρυσόμυγα τραγουδάει Μπομπ ΜάρλεΫ, κάπως έτσι θα είχε γραφτεί η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων ίσως, ποιος πτεροδάκτυλος, μια λίμνη αίματος ανάμεσα στα πόδια σου, καμιά τριανταριά σκουλήκια are chewing your flesh και φτου και βγαίνουμε

η μεγαλύτερη παρέλαση που είδατε ποτέ
χωρίς να είναι απόκριες ή πάσχα