μπορντώ

σε περιμένω να ξυπνήσεις και σκέφτομαι τι να μεταφράσω- αν και τις καλύτερες μου λέξεις τις έχω γράψει μέσα στη βεβαιότητα πως είσαι άυπνος κάπου σε ένα δρόμο ή ένα μπαρ με τα χέρια σου να απλώνονται σαν πόδια αράχνης πάνω σε μια άλλη- λίγο μας ενδιαφέρει ποια είναι/ επισημαίνω

σε περιμένω να σηκωθείς, να αλλάξεις δέκα φορές πλευρό, να κλείσεις άλλα τόσα ξυπνητήρια και να συρθείς μέχρι τη στάση του αστικού. σκέφτομαι τότε το κορμί σου να αγγίζεται πιο πολύ απ’ όσο θα ήθελα και λιγότερο απ’ όσο μου επιτρέπεις-

το χνώτο σου να αναβοσβήνει τα φανάρια

να θερμαίνει τ’αυλάκια που στάζουν από την εξάτμιση του σαρακακη

και μόλις βεβαιωθώ πως θα φτάσεις βγάζω μια μια τις φορές που με μάλωσες πάνω στο τραπέζι επειδή βιάστηκα να πατήσω το κουμπί για την επόμενη στάση- λες πάντα βιάζομαι με τα κουμπιά, όλο κάτι θέλω, απαιτώ όλο, δεν αφήνω τα πράματα να κυλήσουν στον χρόνο τους/ γι’ αυτό εγώ και οι απαιτήσεις μου ανεβαίνουμε πια απ’ τις σκάλες- γι’ αυτό ή επειδή νιώθω πως η βαρύτητα αρχίζει σιγά σιγά τις πρώτες της μικρές δοκιμές πάνω στον κώλο μου και είναι καλό να ξέρουμε πότε αξίζει να προσπαθήσουμε για κάτι και πότε πρέπει να φεύγουμε στο βάθος με διπλό ή τριπλό λουπ και άξελ 

- οπότε
θα ήθελα
όταν με βλέπεις να σε περιμένω να σκέφτεσαι τις δεκάδες πνιγμένες χορευτικές μου κινήσεις
να σκέφτεσαι πως μαζί σου έχω νικήσει τη φυγή, ακριβώς όπως ελπίζω ο κώλος μου να νικήσει τη βαρύτητα
ή απλά -σμέουρα