δεν μ αρέσουν τα κόλπα τα ταχυδακτυλουργικά, και για να λέμε την αλήθεια μισώ τους ανθρώπους που προσπαθούν να βγάλουν το φίδι απ’ την τρύπα. ας το να ζήσει στο μαύρο καπέλο κι ας είναι λαγός. τίποτα δεν σας έμαθαν στο σχολείο ; αναρωτιέμαι ενώ νεύω καταφατικά [φυσικά και να ξαναβγείτε, εγώ θα κάτσω σπίτι να σκεφτώ πόσες βλακείες μπορώ να χορέσω μέσα σε δυο τρεις γραμμές]
μια ανεξερεύνητη χώρα [ αφού ρωτάς ] αυτή της απόστασης από μπροστά σου μέχρι πίσω σου. ένας τόπος άνευ βαρύτητας όπου αέναα κυκλικά περιστρέφομαι. δεν σε ξέρω, δεν με ξέρεις- μα έχω δει ντοκυμαντέρ στο νάσιοναλ τζεογκράφικ, αν και με τα νάσιοναλ πολύ καλά δεν τα πάω ειδικά αν είναι άνθεμς, και νομίζω στη ζωή μου έχω διαβάσει πολύ περισσότερο αναν και ρακά απ’ ότι ελύτη, γι' αυτό έχω αρχίσει να εύχομαι να ήμουν κάτι σαν αυτούς, και μετά λέω [όχι έπσιλον συγκεντρώσου, αυτοί είναι άντρες] και θέλω πάλι να γίνω μια ανιες βάρντα, μια ελένα αλμειδα, μια μάργκαρετ άτγουντ της συμφοράς ή στα καθ ημας, μια κατερίνα γώγου ένα κάτι τελωσπάντων βρε αδερφέ
[το σημαντικό έπσιλον είναι να μην θες να γίνεις ο εαυτός σου, αυτόν πνίξτον σ ένα κουτί μαζί με το φίδι και το κουνέλι, μέχρι μια μέρα κάποιος άλλος παριστάνοντας τον έκπληκτο να σε εμφανίσει]
18.10.18
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου