Καρκίνος: Ποιήματα στο ύφος της Κατερίνας Γώγου- Sean Bonney, μετάφραση, απόσπασμα

Η Κατερίνα Γώγου έγραψε ένα ποίημα με τίτλο «Έκθεση Αυτοψίας» στη μνήμη του φίλου της Παζολίνι. Αναρωτιέμαι, έχει η σημασία του θανάτου του αλλάξει από τότε; Δεν ξέρω. Υποθέτω πως θα μπορούσα να διαμορφώσω κάποιου τύπου σκοταδιστική συλλογιστική συνδέοντας τον σπασμένο του δείκτη με τους φασίστες μπάτσους στη Γένοβα, όπως όταν στο ποίημα της Γώγου τα χτυπήματα των δολοφόνων του γίνονται ταυτόσημα με διαφορετικές μορφές τέχνης, με το Βατικανό και με τους πληρωμένους μπράβους που έσκισαν στα δύο το όνομά του μια νύχτα το 1975. Αναρωτιέμαι, είναι αυτό το όνομα ακόμα γνωστό; Τα αποτυπώματά του αφαιρέθηκαν με ξυράφι, όπως τον προσφύγων, και φυλάχτηκαν στο Δημαρχείο. Οι άγνωστοι μπράβοι που τον σκότωσαν, τα πρόσωπά τους μεταμορφώθηκαν σε μια ριπή από σπίθες που συλλάβισε τις θολές μορφές του θανάτου του. Το πρόσωπό του χωρίστηκε από το σώμα του και έμοιαζε να διαμορφώνει τις απαρχές ενός νέου τοπίου. Προσπαθούμε να το αποτυπώσουμε στον χώρο. Το λέμε Όστια, Τότεναμ, Αμβούργο. Λέμε πως είμαστε η χορωδία και επινοούμε γλώσσα από τα αποδεικτικά στοιχεία στην κάμερά του, έπειτα τη μιλάμε σιγανά στις πύλες όλων των γνωστών κολαστήριων. Η αγάπη μας είναι αόρατη. Το ίδιο και ο τρόμος μας. Το ίδιο και το ποίημα της Γώγου. Στη μνήμη του Παζολίνι. Και η ίδια.