μπορεί να βγάλει αρκετά παιδιά. είναι μια μηχανή παραγωγής ανθρώπινων ζωών με σκέλια απερίγραπτα ευέλικτα κι ευρύχωρα απέναντι στη ζωή. δεν τη χωράει καμία λέξη σε καμία γλώσσα, κι όταν προσπαθεί με τα δύο της μάτια να σου εξηγήσει πόσο πολύ έχει κουραστεί- την ίδια ακριβώς στιγμή που σταματά συνεχίζει
στις τρεις η ώρα σηκώνεται από το κρεβάτι για να κατουρήσει, βγαίνει να μαζέψει τα ρούχα απ' τις κρεμάστρες και καταντά να παρασέρνεται απ' το νερό μέσα στη θάλασσα. δεν ξέρει κολύμπι. ευτυχώς που δεν υπάρχουν φρεάτια στο δρόμο από και προς το σπίτι. ένα βραχιόλι έσπασε και σφήνωσε ανάμεσα σε δυο πέτρες στο στενό, δεν το σηκώνω το αφήνω εκεί για να περνάω κάθε πρωί και να σκέφτομαι πως αυτός ο δρόμος κι αυτή η ζωή μου ανήκει. κι ας ξέρω πως - τίποτα δεν μου ανήκει πέρα απ' τις λέξεις μου. λέξεις στενές και καθόλου δεκτικές στο να περιγράψουν τα μάτια σου
τα μάτια σου όπως με κοιτάζεις να δεις αν τρώω, αν χαίρομαι που σε γνώρισα και αν καταλαβαίνω ότι δεν αντέχεις άλλο. τι θα κάνω μ' αυτό; εσύ σίγουρα θα συνεχίσεις- θα συνεχίσεις και μια μέρα θα γυρίσεις το κεφάλι σου πίσω απ' τον ώμο σου να δεις αν συνεχίζω κι εγώ - ή κάπου στην πορεία έπαψα
να βρεις μέσα στο σώμα μας όλη την ζωή σε λέξεις
μία ή όλες
στη ροή της ιστορίας ήμασταν και παραμένουμε
ανείπωτες μέχρι σήμερα
λέξεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου