με αφορμή τη "Μελβούρνη" του Williams
Αν είχα τρεις ζωές, τις δύο θα σε παντρευόμουνα.
Κι αυτή που μένει; Ίσως σ' αυτή τη ζωή λίγο πιο κει
στα Σταρμπακς, θα καθόμουνα μόνη, γράφοντας ------ απομνημονεύματα,
ένα διήγημα ή αυτό το ποίημα. Πιθανότατα χωρίς παιδιά,
σε ένα μικρό διαμέρισμα με θέα το ποτάμι,
και βιβλία --- πολλά βιβλία --- και χρόνο για διάβασμα.
Φίλοι που μαζί θα γελάμε, και ένας άνδρας μερικές φορές
τα σαββατοκύριακα, για να θυμάμαι την αίσθηση που χει το δέρμα
όταν αισθάνεται ζωντανό. Θα μαι πιο αδύνατη σ' αυτή τη ζωή, βίγκαν,
θα κάνω γιόγκα. Θα πηγαίνω σε προβολές ταινιών, σε αγορές προϊόντων,
πίνοντας μαρτίνι με φαρδιά μπλουζάκια και μεγάλα κοσμήματα.
Θα κάνω διακοπές στη Δυτική ακτή φορώντας ένα φανελένιο μπλουζάκι
που ένας τύπος ξέχασε σπίτι το σαββατοκύριακο, απολαμβάνοντας τη μυρωδιά του ιδρώτα
και του αποσμητικού περισσότερο απ' όσο εκείνον. Θα περπατάω στην παραλία
στο ηλιοβασίλεμα, βρίσκοντας τέλεια σπειροειδή κοχύλια και μελετώντας τα πορώδη σημάδια
που το νερό αφήνει στην άμμο. Και θα αναρωτιόμουν που και που
αν ποτέ θα σε συναντήσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου