Πουλάκι σε κλουβί, μου έχουν βγάλει τα μάτια
κι έχω ένα πλέγμα
ριγμένο πάνω στον κόσμο.
Ούτε ο ίδιος μου ο ιδρώτας δε μου ανήκει.
Περίμενε στο χολ, μου είπαν, και έπλεξα
τα χέρια μου καθώς έκρυβα τη ζήλια
για τις κατσίκες που στο βουνό φύλλα μασούν.
Τυφλωμένη από την ιστορία και το λινό
με χάνω μέσα στις σκιές
και ψηλαφητά πάω να μετρήσω
το φως του μεσημεριού.
Η νύχτα μου φορτίο
που δίχως φώτα με πετάει
η ελπίδα του χρόνου
σφηνωμένη στα γράμματα. Η νύχτα μου, το φως μου
αυλακωμένο με μαύρο, πόσο ζυγίζει
ο μανδίας μου και το κέντημά του, πόσο διαρκεί
η μαύρη ειρήνη του πουλιού, πόσο διαρκεί.
[συλλογή Ο ξένος, Μαδρίτη, 2000]
Ούτε ο ίδιος μου ο ιδρώτας δε μου ανήκει.
Περίμενε στο χολ, μου είπαν, και έπλεξα
τα χέρια μου καθώς έκρυβα τη ζήλια
για τις κατσίκες που στο βουνό φύλλα μασούν.
Τυφλωμένη από την ιστορία και το λινό
με χάνω μέσα στις σκιές
και ψηλαφητά πάω να μετρήσω
το φως του μεσημεριού.
Η νύχτα μου φορτίο
που δίχως φώτα με πετάει
η ελπίδα του χρόνου
σφηνωμένη στα γράμματα. Η νύχτα μου, το φως μου
αυλακωμένο με μαύρο, πόσο ζυγίζει
ο μανδίας μου και το κέντημά του, πόσο διαρκεί
η μαύρη ειρήνη του πουλιού, πόσο διαρκεί.
[συλλογή Ο ξένος, Μαδρίτη, 2000]
Wifredo Lam (1902-1982), άτιτλο, 1950. 73 x 54 εκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου