Δεν γράφω - Anne Boyer (μετάφραση)

Όταν δεν γράφω, δεν γράφω ένα μυθιστόρημα με τίτλο 1994 για μια νεαρή γυναικά σε ένα βιομηχανικό πάρκο μιας επαρχιακής πόλης, που το επάγγελμά της είναι να κάνει αποκοπή-επικόλληση τον χρόνο. Δεν γράφω ένα μυθιστόρημα με τίτλο Νέρωνας για τον πιο πλούσιο διάσημο στο διάστημα. Δεν γράφω ένα βιβλίο με τίτλο Μίσος στην Πόλη του Κάνσας. Δεν γράφω ένα σίκουελ στο Μίσος στην Πόλη του Κάνσας με τίτλο η Σκύλα του Μαλντορόρ. Δεν γράφω ένα βιβλίο πολιτικής φιλοσοφίας με τίτλο Ερωτήματα για Ποιητές. Δεν γράφω σκανδαλώδη απομνημονεύματα. Δεν γράφω μίζερα απομνημονεύματα. Δεν γράφω απομνημονεύματα για την ποίηση ή τον έρωτα. Δεν γράφω απομνημονεύματα για τη φτώχεια, τη συσσώρευση χρέους, ή τη χρεοκοπία. Δεν γράφω για το οικογενειακό δικαστήριο. Δεν γράφω απομνημονεύματα γιατί τα απομνημονεύματα είναι για ανθρώπους που έχουν δική τους ιδιοκτησία και δεν γράφω απομνημονεύματα για τους περιορισμούς των απομνημονευμάτων.

Όταν δεν γράφω απομνημονεύματα δεν γράφω ούτε ποίηση, ούτε σύγχρονα πεζοποιήματα ούτε τίποτα τέτοιο, ούτε ποιήματα που αποτελούνται από θραύσματα, ούτε σφιχτά και πυκνά ποιήματα, ούτε χαλαρά και διαλογικά ποιήματα, ούτε ποιήματα με συγκεκριμένο θέμα, ούτε δεξιοτεχνικά ποιήματα που επιστρατεύουν πολλούς διαφορετικούς τύπους ευφωνικών μέσων, ούτε ποιήματα γεμάτα έμπνευση κι ούτε ποιήματα δίχως, ούτε ποιήματα ντοκουμέντα για πρόσφατα πολιτικά γεγονότα, ούτε ποιήματα βαριά με αναφορές στην κριτική θεωρία και στα ποπ τραγούδια.

Δεν γράφω το «Φεύγοντας από τον Σταθμό της Ατόσχα» της Αν Μπόιερ και σίγουρα δεν γράφω τη «Νάτζα» της Αν Μπόιερ αν και θα ήθελα να γράψω το «Χρέος» της Αν Μπόιερ παρότι δεν γράφω επίσης τη «Γερμανική Ιδεολογία» της Αν Μπόιερ και σίγουρα δεν γράφω ένα σενάριο με τίτλο «Σπαρτιατιστές».

Δεν γράφω μια εξιστόριση της ζωής μου πιο μίζερη από του Ρουσσώ.
Δεν γράφω μια εξιστόρηση της ζωής μου πιο αθώα από του Μπλέικ.

Δεν γράφω επική ποίηση παρότι μου αρέσει αυτό που ο Μίλτον είπε για τους λυρικούς ποιητές που πίνουν κρασί ενώ οι επικοί ποιητές θα έπρεπε να πίνουν νερό από μια ξύλινη κούπα. Θα ήθελα να πίνω κρασί από μια ξύλινη κούπα ή να πίνω νερό από ένα άδειο μπουκάλι κρασί.

Δεν γράφω ένα βιβλίο για τα ψώνια, που μιλά για μια γυναίκα που ψωνίζει.
Δεν γράφω περιγραφές ονείρων, ούτε δικές μου ούτε κανενός άλλου.
Δεν γράφω ιστορικές διασκευές μιας λογοτεχνίας που διαρκεί στον χρόνο.

Δεν γράφω τίποτα που κάποιος μου έχει ζητήσει ή που περιμένει από μένα, ούτε ποιητικό δοκίμιο ή και κανενός άλλου τύπου δοκίμιο, ούτε μια απάντηση σε πρακτικά συνεδρίου, ούτε απαντήσεις σε συνεντεύξεις, ούτε γράφω συμβουλές σε νεότερους συγγραφείς, ούτε τις σκέψεις μου για την κριτική θεωρία και τα ποπ τραγούδια.

Δεν γράφω ένα νέο σύνταγμα για τη δημοκρατία δίχως ιστορία.
Δεν γράφω μια διαθήκη ή μια ιατρική αναφορά.

Δεν γράφω στάτους στο Φέισμπουκ. Δεν γράφω ευχαριστήρια σημειώματα ή απολογίες. Δεν γράφω ομιλίες για συνέδρια. Δεν γράφω κριτικές βιβλίων. Δεν γράφω περιλήψεις.

Δεν γράφω για τη σύγχρονη τέχνη. Δεν γράφω απολογισμούς των ταξιδιών μου. Δεν γράφω κριτικές για το The New Inquiry και δεν γράφω άρθρα για το Triple Canopy και δεν γράφω τίποτα για το Fence. Δεν γράφω μια ημερήσια έκθεση των αναγνώσεων, των δραστηριοτήτων και των ιδεών μου. Δεν γράφω μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας με θέμα την ιδέα της αυτονομίας της τέχνης και μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας με θέμα το πρόβλημα μιας κοινωνίας με έναν μόνο νόμο, αυτόν της συναίνεσης. Δεν γράφω ιστορίες βασισμένες στις μη καταγεγραμμένες ιδέες του Ναθάνιελ Χόθορν. Δεν γράφω προφίλ για ονλάιν ραντεβού. Δεν γράφω ανώνυμα ανακοινωθέντα. Δεν γράφω εγχειρίδια χρήσης.

Δεν γράφω μια ιστορία για τους καιρούς αυτούς ή για περασμένους ή για μελλοντικούς και ούτε και την ιστορία αυτών των οραμάτων που με συντροφεύουν μέρα-νύχτα.

Anne Boyer, "Not Writing" from Garments Against Women (Ahsahta Press, 2015)