τρία έπσιλον: Αυτοπροσωπογραφία με την πλεξούδα της Σύλβια Πλαθ

Κάποιες κάνουν προσκύνημα για να την επισκεφτούν
στη βιβλιοθήκη της Ιντιάνα που έχει χρέος να την κρατά ασφαλή.

Δεν οδήγησα ως εκεί - Την ονειρεύτηκα, πλέξη πυκνή
δεμένη γύρω απ' τα χέρια μου, πιο βαριά από μολύβι.

Μάκραινα τα μαλλιά μου για χρόνια.
Κι έπειτα σκεφτόμουν εμμονικά να τα πετσοκόβω,

και το έκανα, τα έφερα πάνω απ' τα αυτιά μου. Αν τα μαλλιά είναι ομορφιά
τότε πλέον όμορφη δεν είμαι.

Η Σύλβια ήταν όμορφη, δεν ήταν;
Και όπως όλες μας, δεν κράδαινε την ομορφιά της

σαν όπλο; Και έπειτα παντρεύτηκε,
και το άφησε κάτω, και όταν προδόθηκε

και το σήκωσε πάλι ήταν μια λέξη-όπλο
ένα ποίημα-ξίφος. Στο όνειρο δένω

την πλεξούδα της στα δικά μου μαλλιά, στον σβέρκο μου
βγαίνω έξω με αυτή, διασχίζω τον κόσμο

των ανδρών, ταλαντεύεται πίσω μου σαν ουρά.

τρία έπσιλον