Το ποίημα μπορεί να αρχίσει με εκείνον να μπαίνει περπατώντας προς τα πίσω σε ένα δωμάτιο.
Βγάζει τη ζακέτα του και κάθεται κάτω για το υπόλοιπο της ζωής του,
να πώς φέρνουμε τον Μπαμπά πίσω.
Μπορώ να κάνω το αίμα να κυλήσει πίσω στη μύτη μου, μυρμήγκια να συνωστίζονται σε μια τρύπα.
Γινόμαστε μικρότερα σώματα, τα στήθη μου εξαφανίζονται,
τα μάγουλά σου μαλακώνουν, δόντια βυθίζονται πίσω στα ούλα.
Μπορώ να μας κάνω να αγαπηθούμε, απλά πες τη λέξη.
Να τους δώσω πασσάλους αντί για χέρια ακόμα κι αν μόνο μία φορά μας άγγιξαν δίχως συναίνεση,
μπορώ να γράψω το ποίημα και να το κάνω να εξαφανιστεί.
Ο πατριός φτύνει το ποτό πίσω στο ποτήρι,
Το σώμα της μαμάς επιστρέφει στην κορυφή της σκάλας, το κόκαλο εφαρμόζει στη θέση του,
ίσως κρατάει το μωρό.
Ίσως είμαστε εντάξει μικρή;
Θα ξαναγράψω αυτή τη ζωή ολόκληρη και αυτή τη φορά θα υπάρχει τόση αγάπη,
που δεν θα μπορείς να δεις κάτι πέρα από αυτή.
Δεν θα μπορείς να δεις κάτι πέρα από αυτή,
Θα ξαναγράψω αυτή τη ζωή ολόκληρη και αυτή τη φορά θα υπάρχει τόση αγάπη.
Ίσως είμαστε εντάξει μικρή,
ίσως να κρατάει το μωρό.
Το σώμα της μαμάς επιστρέφει στην κορυφή της σκάλας, το κόκαλο εφαρμόζει στη θέση του,
ο πατριός φτύνει το ποτό πίσω στο ποτήρι.
Μπορώ να γράψω το ποίημα και να το κάνω να εξαφανιστεί,
να τους δώσω πασσάλους αντί για χέρια ακόμα κι αν μόνο μία φορά μας άγγιξαν δίχως συναίνεση,
μπορώ να μας κάνω να αγαπηθούμε, απλά πες τη λέξη.
Τα μάγουλά σου μαλακώνουν, δόντια βυθίζονται πίσω στα ούλα,
γινόμαστε μικρότερα σώματα, τα στήθη μου εξαφανίζονται.
Μπορώ να κάνω το αίμα να κυλήσει πίσω στη μύτη μου, μυρμήγκια να συνωστίζονται σε μια τρύπα,
να πώς φέρνουμε τον Μπαμπά πίσω.
Βγάζει τη ζακέτα του και κάθεται κάτω για το υπόλοιπο της ζωής του.
Το ποιήμα μπορεί να αρχίσει με εκείνον να μπαίνει περπατώντας προς τα πίσω σε ένα δωμάτιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου